برنامه نویسی ویژوال

رابط گرافيکي کاربر (GUI) به کاربر اجازه می‌دهد که با استفاده از اجزاي بصري مختلف با برنامه ارتباط برقرار کند. در روزهاي اوليه دنياي کامپيوتر برنامه‌ها مبتني بر متن بودند، بدين معني که شما بايد دستورات متني زيادي براي ايجاد يک برنامه مفيد تايپ می‌کردید و اين کار مستلزم حفظ کردن يک ليست طولاني از دستورات بود. برنامه‌های نرم افزاري امروزي داراي رابط گرافيکي هستند. اين رابط گرافيکي تقریباً در همه برنامه‌هایی که امروزه با آنها سر و کار داريد به چشم می‌خورد. يک رابط گرافيکي حرفه‌ای بايد جذاب و ساده باشد.

ايجاد يک برنامه با رابط کاربري قبلاً يک کار سخت و کسل کننده بود. مثلاً براي ايجاد يک پنجره ساده که يک متن را نمايش دهد نياز بود که تعداد زيادي کد تايپ شود. اما با ورود ويژوال استوديو اين کار راحت شد. برنامه نويسي ويژوال ايجاد برنامه‌های گرافيکي را راحت کرد، به طوري که شما می‌توانید محيط برنامه خود را با کشيدن کنترل‌های لازم از جعبه ابزار به نوعي “نقاشي” کنيد. کنترل‌ها اجزاي بصري هستند که GUI يا رابط گرافيکي را تشکيل می‌دهند. نمونه‌ای از کنترل‌ها عبارتند از buttons ،text boxes ،labels ،check boxes و radio buttons.

کلمه “visual” در Visual C# از مفهوم برنامه نویسی ویژوال یا بصری گرفته شده است. مايکروسافت از کلمه Windows Forms براي نشان دادن هر پنجره در يک برنامه استفاده می‌کند. برنامه ويژوال استوديو اجازه ايجاد هر چه راحت‌تر برنامه‌های ويندوزي را به شما می‌دهد. براي ايجاد و طراحي فرم‌ها می‌توانید از حالت Design استفاده کنيد.
visual-programming-01
شکل بالا حالت طراحي (Design) در Visual Studio Community را نشان می‌دهد. در اين شکل فرم ويندوزي و کنترل‌هایی که بر روي آن کشيده شده‌اند نشان داده شده است. در حالت طراحي، شما می‌توانید چگونگي به نظر رسيدن فرم را در حين اجراي برنامه مشاهده کنيد. کدهايي که باعث ايجاد و مقداردهي به کنترل‌ها می‌شوند از ديد کاربر مخفي هستند، بنابراين شما می‌توانید بر روي کارکرد برنامه بيشتر تمرکز کنيد. همچنين می‌توانید از ابزارهاي ويژوال استوديو مانند چپ چين يا راست چين کردن، تغيير اندازه و … براي طراحي کنترل‌ها استفاده کرد.