انواع ساده

انواع ساده انواعی از داده‌ها هستند که شامل اعداد، کاراکترها و رشته‌ها و مقادیر بولی می‌باشند. به انواع ساده انواع اصلی نیز گفته می‌شود چون از آنها برای ساخت انواع پیچیده‌تری مانند کلاس‌ها و ساختارها استفاده می‌شود. انواع ساده دارای مجموعه مشخصی از مقادیر هستند و محدوده خاصی از اعداد را در خود ذخیره می‌کنند. در جدول زیر انواع ساده و محدود آنها آمده است :

نوع دامنه
sbyte اعداد صحیح بین 128- تا 127
byte اعداد صحیح بین 0 تا 255
short اعداد صحیح بین 32768- تا 32767
ushort اعداد صحیح بین 0 تا 65535
int اعداد صحیح بین 2147483648- تا 2147483647
uint اعداد صحیح بین 0 تا 4294967295
long اعداد صحیح بین 9223372036854775808- تا 922337203685477807
ulong اعداد صحیح بین 0 تا 18446744073709551615

به حرف u در ابتدای برخی از انواع داده‌ها مثلاً ushort توجه کنید. این بدان معناست که این نوع فقط شامل اعداد مثبت و صفر هستند. جدول زیر انواعی که مقادیر با ممیز اعشار را می‌توانند در خود ذخیره کنند را نشان می‌دهد :

نوع دامنه تقریبی دقت
float ±1.5 x 10−45 to ±3.4 x 1038 7 رقم
double ±5.0 × 10−324 to ±1.7 × 10308 15 – 16 رقم
decimal ±1.0 x 10-28 to ±7.9228 x 1028 28 – 29 رقم معنادار

برای به خاطر سپردن آنها باید از نماد علمی استفاده شود. نوع دیگری از انواع ساده برای ذخیره داده‌های غیر عددی به کار می‌روند و در جدول زیر نمایش داده شده‌اند :

نوع مقادیر مجاز
char کاراکترهای یونیکد
bool مقدار true یا false
string مجموعه‌ای از کاراکترهای

نوع char برای ذخیره کاراکترهای یونیکد استفاده می‌شود. کاراکترها باید داخل یک کوتیشن ساده قرار بگیرند مانند (‘a’).
نوع bool فقط می‌تواند مقادیر درست (true) یا نادرست (false) را در خود ذخیره کند و بیشتر در برنامه‌هایی که دارای ساختار تصمیم گیری هستند مورد استفاده قرار می‌گیرد.
نوع string برای ذخیره گروهی از کاراکترها مانند یک پیغام استفاده می‌شود. مقادیر ذخیره شده در یک رشته باید داخل دابل کوتیشن قرار گیرند تا توسط کامپایلر به عنوان یک رشته در نظر گرفته شوند. مانند (“massage”)