انواع داده
انواع ساده، انواعی از داده‌ها هستند که شامل، اعداد، کاراکترها و مقادیر بولی می‌باشند. به انواع ساده، انواع اصلی نیز گفته می‌شود چون از آنها برای ساخت انواع پیچیده‌تری مانند کلاس‌ها و … استفاده می‌شود. انواع ساده، دارای مجموعه مشخصی از مقادیر هستند و محدوده خاصی از اعداد را در خود ذخیره می‌کنند. در جدول زیر انواع ساده و محدود آنها آمده است :
| نوع | دامنه |
| Byte | اعداد صحیح بین 128- تا 127 |
| Short | اعداد صحیح بین 32768- تا 32767 |
| Int | اعداد صحیح بین 2147483648- تا 2147483647 |
| Long | اعداد صحیح بین 9223372036854775808- تا 922337203685477807 |
جدول زیر انواعی که مقادیر با ممیز اعشار را می‌توانند در خود ذخیره کنند را نشان می‌دهد :
| نوع | دامنه تقریبی | دقت |
| Float | ±1.5E-45 to ±3.4E38 | 7 رقم |
| Double | ±5.0E-324 to ±1.7E308 | 15 – 16 رقم |
برای به خاطر سپردن آنها باید از نماد علمی استفاده شود. نوع دیگری از انواع ساده برای ذخیره داده‌های غیر عددی به کار می‌روند و در جدول زیر نمایش داده شده‌اند :
| نوع | مقادیر مجاز |
| Char | کاراکترهای یونیکد |
| Boolean | مقدار true یا false |
نوع Char برای ذخیره کاراکترهای یونیکد استفاده می‌شود. کاراکترها باید داخل یک کوتیشن ساده قرار بگیرند مانند (‘a’).
نوع Boolean فقط می‌تواند مقادیر درست (true) یا نادرست (false) را در خود ذخیره کند و بیشتر در برنامه‌هایی که دارای ساختار تصمیم گیری هستند مورد استفاده قرار می‌گیرد.
استفاده از رشته‌ها
کاتلین دارای نوعی به نام رشته یا String است. از رشته برای ذخیره گروهی از کاراکترها مانند یک پیغام استفاده می‌شود. مقادیر ذخیره شده در یک رشته باید داخل دابل کوتیشن قرار گیرند تا توسط کامپایلر به عنوان یک رشته در نظر گرفته شوند، مانند (“massage”). دلیل اینکه در این قسمت درباره رشته‌ها مختصری توضیح دادیم این است که قرار است، در آینده به طور مفصل در مورد رشته‌ها توضیح دهیم.
