نامگذاری کنترل ها
هميشه کنترلها را نامگذاري کنيد. ما از خاصيت Name براي نامگذاری کنترلها استفاده می‌کنیم. نامگذاري کنترلها از قواعد نامگذاري متغیرها استفاده می‌کند، براي مثال فاصله‌ها، کاراکترهاي ويژه، و استفاده از کلمات کليدي در نامگذاري کنترلها نيز ممنوع است. يک سري قرار داد در نامگذاري کنترلها وجود دارد که در ادامه به آنها اشاره می‌کنیم.
شما می‌توانید بسته به نوع استفاده‌ای که از کنترل می‌کنید آنرا نامگذاري نماييد. براي مثال، وقتي که قرار است در داخل يک تکست باکس نام يک شخص يا کاربر وارد شود می‌توانید نام آن تکست باکس را براي خوانايي بيشتر firstname قرار دهيد. اما در نامگذاري کنترلها بهتر است که نام واقعي آن کنترل قبل از نامي که براي آن انتخاب کرده‌ایم بيايد. براي مثال به جاي نامگذاري تکست باکس به firstname ، می‌توانید از TextBoxFirstName استفاده کنيد. با توجه به اين قرار دادها، ما می‌توانیم در داخل Intellisense ي که با آن کار می‌کنیم هر کنترلي را شناسايي کنيم.
تکنيک ديگري که براي نامگذاري کنترلها به کار می‌رود، خلاصه کردن نام آنها است. براي مثال، به جاي استفاده از کلمه‌ی TextBoxFirstName ، شما می‌توانید از txtFirstName استفاده کنيد. کلمه‌ی txt فرم کوتاه شده‌ی کلمه‌ی textbox است. تعداد زيادي کلمه‌ی کوتاه شده براي هر کنترل وجود دارد و شما حتي می‌توانید از کلمه‌ی کوتاه شده‌ای که خود براي آن کنترل انتخاب کرده‌اید استفاده کنيد. البته اين بايد گويا باشد. به طوري که براي کساني که به کد شما نگاه می‌کنند واضح باشد.
تکنيک ديگري که براي نامگذاري کنترلها بکار می‌رود جابجا کردن نام اصلي کنترل با نامي که ما براي آن انتخاب کرده‌ایم و همچنين استفاده از روش کوهان شتري (Camel Casing) است. براي مثال يک تکست باکس داريم که نام کاربر يا شخصي را از ورودي می‌گیرد، می‌توانید آنرا به صورت firstNameTextBox نامگذاري کنيد و يا يک دکمه داريد که عمليات محاسباتي را انجام می‌دهد، می‌توانید نام آنرا calculateButton بگذاريد. در درسهاي آينده از تکنيک سوم (Camel Casing) استفاده می‌کنیم.
نيازي به اين نيست که شما تمامي کلمات اختصاري کنترلها را حفظ کنيد. وقتي که شما يک کنترل را ايجاد می‌کنید، تنها کافيست عدد پسوندي آنرا حذف کنيد و به جاي آن، نامي را با توجه به کاربرد کنترل به آن اضافه کنيد. وقتي که شما در حال تايپ کردن هستيد و قصد پيدا کردن کنترل خاصي را داريد کافيست براحتي نام کنترل را تايپ کرده تا پنجره‌ی intellisence نام آن کنترل و تمامي کنترل‌های مشابه آنرا را براي شما نمايش دهد. براي مثال: يک تکست باکس و تمامي کنترل‌های تکست باکس در intellisence برنامه نمايش داده می‌شوند، فقط قسمتي که مربوط به نامي که شما براي آن کنترل انتخاب می‌کنید ممکن است طولاني باشد، که شما با توجه به قواعدي که پيشتر ذکر شد می‌توانید نسبت به نامگذاري و کوتاه کردن نام کنترلها اقدام کنيد. در زير مثالهايي از نامگذاري کنترلها بسته به کاربرد آنها ذکر شده است :
| کاربرد | نام پيشنهادي |
| کليدي که براي نشان دادن يک پيغام به کار می‌رود. |
buttonConfirm confirmButton btnConfirm |
| يک تکست باکس که يک ايميل را از کاربر دريافت می‌کند. |
textBoxAddress addressTextBox txtAddress |
| يک فرم که اطلاعات شخصي را از کاربر دريافت می‌کند. |
formPersonalInformation personalInformationForm frmPersonalInformation |
| يک ComboBox که ليستي از محصولات را نمايش می‌دهد. |
comboBoxProducts productsComboBox cmbProducts |
| يک RadioButton که نشان دهنده‌ی مذکر بودن يک کاربر است. |
radioButtonMale maleRadioButton radMale |
| يک MenuItem براي ذخيره کردن يک فايل. |
menuItemSave saveMenuItem mnuSave |
| يک CheckBox براي فرستادن يک نامه. |
checkBoxSubscribe subscribeCheckBox chkSubscribe |
لازم نيست که تمامي کنترل‌های يک فرم را نام گذاري کنيد. کنترل‌هایی که هيچوقت در کدنويسي مورد استفاده قرار نمی‌گیرند، می‌توانند از نام پيش فرض خود استفاده کنند. براي مثال، اکثر Lable ها صرفاً براي نامگذاري بکار می‌روند و در کدنويسي مورد استفاده قرار نمی‌گیرند. لذا لازم نيست خاصيت Name آنها را تغيير دهيم. هميشه عادت کنيد که کنترل‌های خود را نامگذاري کنيد.
