عملگرهای ریاضی

++C از عملگرهای ریاضی برای انجام محاسبات استفاده می کند. جدول زیر عملگرهای ریاضی سی پلاس پلاس را نشان می دهد :

عملگر دسته مثال نتیجه
+ Binary var1 = var2 + var3; Var1 برابر است با حاصل جمع var2 و var3
Binary var1 = var2 – var3; Var1 برابر است با حاصل تفریق var2 و var3
* Binary var1 = var2 * var3; Var1 برابر است با حاصلضرب var2 در var3
/ Binary var1 = var2 / var3; Var1 برابر است با حاصل تقسیم var2 بر var3
% Binary var1 = var2 % var3; Var1 برابر است با باقیمانده تقسیم var2 و var3
+ Unary var1 = +var2; Var1 برابر است با مقدار var2
Unary var1 = -var2 Var1 برابر است با مقدار var2 ضربدر 1-

مثال بالا در از نوع عددی استفاده شده است.اما استفاده از عملگرهای ریاضی برای نوع رشته ای نتیجه متفاوتی دارد. همچنین در جمع دو کاراکتر کامپایلر معادل عددی آنها را نشان می دهد. اگر از عملگر + برای رشته ها استفاده کنیم دو رشته را با هم ترکیب کرده و به هم می چسباند. دیگر عملگرهای ++C عملگرهای کاهش و افزایش هستند.این عملگرها مقدار 1 را از متغیر ها کم یا به آنها اضافه می کنند. از این متغیر ها اغلب در حلقه ها استفاده می شود :

عملگر دسته مثال نتیجه
++ Unary var1 = ++var2; مقدار var1 برابر است با var2 بعلاوه 1
– – Unary var1 = – -var2; مقدار var1 برابر است با var2 منهای 1
++ Unary var1 = var2++; مقدار var1 برابر است با var2
به متغیر var2 یک واحد اضافه می شود
Unary var1 = var2–; مقدار var1 برابر است با var2
از متغیر var2 یک واحد کم می شود

به این نکته توجه داشته باشید که محل قرار گیری عملگر در نتیجه محاسبات تاثیر دارد. اگر عملگر قبل از متغیر var2 بیاید افزایش یا کاهش var1 اتفاق می افتد.چنانچه عملگرها بعد از متغیر var2 قرار بگیرند ابتدا var1 برابر var2 می شود و سپس متغیر var2 افزایش یا کاهش می یابد. به مثال های زیر توجه کنید :

#include <iostream>
using namespace std;

int main()
{
    int x = 0;
    int y = 1;

    x = ++y;

    cout << "x= {0}" << x << endl;
    cout << "y= {0}" << y << endl;
}
x=2
y=2
#include <iostream>
using namespace std;

int main()
{
    int x = 0;
    int y = 1;

    x = --y;

    cout << "x= {0}" << x << endl;
    cout << "y= {0}" << y << endl;
}
x=0
y=0

همانطور که در دو مثال بالا مشاهده می کنید،درج عملگرهای -- و ++ قبل از عملوند y باعث می شود که ابتدا یک واحد از y کم و یا یک واحد به y اضافه شود و سپس نتیجه در عملوند x قرار بگیرد. حال به دو مثال زیر توجه کنید :

#include <iostream>
using namespace std;

int main()
{
    int x = 0;
    int y = 1;

    x = y--;

    cout << "x= {0}" << x << endl;
    cout << "y= {0}" << y << endl;
}
x=1
y=0
#include <iostream>
using namespace std;

int main()
{
    int x = 0;
    int y = 1;

    x = y++;

    cout << "x= {0}" << x << endl;
    cout << "y= {0}" << y << endl;
}
x=1
y=2

همانطور که در دو مثال بالا مشاهده می کنید،درج عملگرهای -- و ++ بعد از عملوند y باعث می شود که ابتدا مقدار y در داخل متغیر x قرار بگیرد و سپس یک واحد از y کم و یا یک واحد به ان اضافه شود. حال می توانیم با ایجاد یک برنامه نحوه عملکرد عملگرهای ریاضی در ++C را یاد بگیریم :

   1: #include <iostream>
   2: using namespace std;
   3: 
   4: int main()
   5: {
   5:    //Variable declarations
   6:    int num1, num2;
   7:    string msg1, msg2;
   8:    
   9:    //Assign test values                                                            
  10:    num1 = 6;
  11:    num2 = 3;
  12:    
  13:    //Demonstrate use of mathematical operators                                     
  14:    cout << "The sum of num1 and num2 is "        << (num1 + num2) << endl;
  15:    cout << "The difference of num1 and num2 is " << (num1 - num2) << endl;
  16:    cout << "The product of num1 and num2 is "    << (num1 * num2) << endl;
  17:    cout << "The quotient of num1 and num2 is "   << (num1 / num2) << endl;
  18:    cout << "The remainder of num1 and num2 is "  << (num1 % num2) << endl;
  19:    
  20:    msg1 = "Hello ";
  21:    msg2 = "World!";
  22:    cout << msg1 + msg2;
  23: }
The sum of 6 and 3 is 9.
The difference of 6 and 3 is 3.
The product of 6 and 3 is 18.
The quotient of 6 and 3 is 2.
The remainder of 6 divided by 3 is 0
Hello World!

برنامه بالا نتیجه هر عبارت را نشان می دهد. در این برنامه از endl برای نشان دادن نتایج در سطرهای متفاوت استفاده شده است. ++C خط جدید و فاصله و فضای خالی را نادیده می گیرد. در خط 22 مشاهده می کنید که دو رشته به وسیله عملگر + به هم متصل شده اند. نتیجه استفاده از عملگر + برای چسباندن دو کلمه “Hello “ و “World!” رشته “Hello World!” خواهد بود. به فاصله های خالی بعد از اولین کلمه توجه کنید اگر آنها را حذف کنید از خروجی برنامه نیز حذف می شوند.